جواهر البلاغه – احوالات مسند الیه – جلسه ۲۱

یکی از احوالات مسند الیه ٬«معرفه» بودن آن می باشد که در ادامه آن را توضیح می دهیم.

فیلم آموزشی احوالات مسند الیه

در دو جلسه ی گذشته درباره ی ذکر و حذف مسند الیه سخن آوردیم. در این جلسه به سومین مورد از احوالات مسند الیه که «معرفه بودن» مسند الیه می باشد اشاره می نماییم.
به عنوان نکته ی اولی که در مورد احوالات مسند الیه می توان ذکر نمود این است که اصل در مسند الیه «معرفه» بودن می باشد. زیرا کلام درصورتی مفید است که معلوم باشد و بدانیم که راجع به چه کسی سخن می گوییم. مثلا اگر بگوییم: «مردی مُرد» در این جا جمله ی ما بی فایده می باشد٬ زیرا در طول سال اشخاص زیادی می میرند و خواهند مُرد و جمله ی ما ابهام دارد.

حتما بخوانید: فیلم آموزشی «صرف ساده»

نکته ی دیگری که برای قسم سوم از احوالات مسند الیه می توان ذکر نمود این است که «معرفه» اقسامی دارد که در ذیل بیان می شود:

  • معرفه به ضمیر
    • ضمیر متکلم
    • ضمیر مخاطب
    • ضمیر غایب
  • معرفه به علم
  • معرفه به اسم اشاره
  • معرفه به موصول
  • معرفه به «ال»
  • معرفه به اضافه
  • معرفه به منادی (البته در برخی موارد)

حتما بخوانید: فیلم آموزشی کتاب «بدایه النحو»

اغراض از ضمیر آموردن به عنوان مسندٌ الیه:

  1. در مقام تکلم از ضمیر متکلم استفاده می کنند.
  2. در مقام تخاطب و خطابه از ضمیر مخاطب استفاده می شود.
  3. در مقام غیبت که از ضمیر غائب استفاده می شود. یا بخاطر قرینه ای در حکم مذکور است. مانند: هو الله تبارک و تعالی.
    • در ضمیرخطاب و تکلم مرجع نمی خواهد اما در مورد ضمیر غائب ۳ نوع مرجع خواهیم داشت که عبارت است از:
      1. لفظا. مانند: والصبر حتی یحکم الله و هو خیر الحاکمین.
      2. معنوی. (یعنی لفظ نیست و از معنا می فهمیم).
      3. نه لفظا و نه معنا. در این مورد از روی قرینه می توان مرجع را فهمید.
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.