بدایه النحو – منعوت و نعت – جلسه ۴۲
نعت یکی از توابع نحوی به شمرده می شود که در اعراب از منعوت خود تبعیت می کند. توابع به الغاظی گفته می شود که همیشه به صورت موخر واقع می شوند و اعراب کلمه ی ماقبل از خود را می گیرند.
انواع توابع عبارتست از:
- نعت
- تاکید
- بدل
- عطف بیان
- عطف نسق
نکته: عامل در همان عامل متبوع می باشد.
تعریف نعت:
تابعی است که با بیان صفتی از صفات متبوعش و یا با بیان صفتی از صفات متعلق متبوعش ( که بعد از نعت واقع می شود)٬ معنای آن را کامل می کند.
فائده ی نعت:
- توضیح: توضیح زمان است که منعوت ما معرفه باشد ولی نزد مخاطب معین و مشخص نباشد. مانند: «فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِیِّ الْأُمِّی – اعراف ۱۵۸»
- تخصیص: زمانی است که منعوت ما نکره باشد و بخواهیم ابهام را کم کنیم. مانند: «لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَهٌ حَسَنَهٌ – احزاب ۲۱»
- مدح یا ذم یا ترحم: زمانی است که منعوت برای مخاطب آشنا است و معنای نعت بر مدح و یا ذم و یا ترحم مطابقت داشته باشد.مانند: «هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ – حشر ۲۳» و یا «فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ – نحل ۹۸»
- تأکید: هنگامیکه موصوف ما٬ معنای صفت را شامل گردد. مانند: « لَا تَتَّخِذُوا إِلَهَیْنِ اثْنَیْنِ – نحل ۵۱»
اشکال نعت:
- مفرد: شرطش این است که لفظ نعت مشتق باشد و یا اینکه موؤل به مشتق باشد. مانند: «الَّذِینَ اتَّخَذُوا دِینَهُمْ لَهْوًا وَلَعِبًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَیَاهُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ نَنْسَاهُمْ کَمَا نَسُوا لِقَاءَ یَوْمِهِمْ هَذَا – اعراف ۵۱»
- جمله: شرط است که جمله خبری باشد و دارای ضمیری باشد( خواه ذکر شده باشد و خواه مقدر باشد) که به متبوع خود باز گزدد. مانند: «وَاتَّقُوا یَوْمًا لَا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئًا -بقره ۴۸»
- شبه جلمه
سلام خسته نباشید ممنون بابت زحماتی که میکشید بابت تهیه این فیلم ها
فقط یه مشکلی هست از دقیقه ۴۱:۴۱ فیلم گیر میکنه
با هر پلیری مث vlc،kmplayer،mpv،حتی پلیر خود ویندوز تست کردم ولی همشون این مشکلو دارن
لطفا در صورت امکان رسیدگی بفرمایید
باتشکر
باسلام و احترام
متاسفانه این جلسه به صورت کامل ضبط نشده است
موفق باشید