منطق ۲ – استقرا – جلسه ۳۱

استقرا و اقسام آن را در این جلسه توضیح خواهیم داد

فیلم آموزشی استقرا

تعریف استقرا:

استقرا در لغت به معنای کنکاش و جستجو می باشد و در علم منطق حجتی است که ما بوسیله ی بررسی چند مورد و تعمیم آن به بقیه ی موارد٬ بدست آورده ایم. با توجه به تعریف می توان گفت که استدلال استفرایی دو مرحله می باشد:

  • آزمون افراد.
  • جمع بندی و تعمیم حکم به افراد.
استقرا به دو گونه تقسیم می شود:
  1. تام
  2. ناقض

استقرا تام عبارت است از اینکه ما تمام افراد یک مجموعه را بررسی نماییم و سپس حکم کلی را استخراج کنیم. مثلا تمام طلاب یک مدرسه را از لحاظ قد اندازه گیری نماییم و سپس میانگین قد آن ها را بگوییم.

بدیهی است که استقرای تام را فقط می توان در مجموعه های کوچک انجام داد چرا که همه ی افراد آن قابل مطالعه و بررسی می باشند. اما برای مجموعه های نا محدود به ناچار باید از نوع دیگری از استدلال استفاده نمود.

استفرای ناقص:
هنگامی که در بین تمام مجموعه٬ عده ای خاص را مورد مطالعه قرار دهیم و سپس حکم را به تمام افراد سرایت دهیم٬ استقرای ناقص را بکار برده ایم.

راه های نقد تعمیم استقرایی:

۱) تشکیک در مقدمات:
یکی از راه های موفق٬ تشکیک در مقدمات استقرا می باشد و به این صورت است که ما نشان دهیم که شواهد یا واقعا وجود ندارد و یا اینکه به طور اشتباه تفسیر شده اند.
۲) تشکیک در حکایت گری شواهد و نمونه ها:
برای انجام این کار می بایست به کیفیت انتخاب یا کمیت شواهد این شواهد دقت شود و آن ها را زیر سوال برد. زیرا این دو امر هستند که می توانند در نتیجه گیری ما اخلال ایجاد نمایند.
۳) تشکیک در صدق نتیجه:
گاهی ممکن است که همه ی شواهد درست و صحیح باشند اما در نتیجه گیری خطا صورت گرفته باشد بنابراین باید اطمینان حاصل نمود که کلمات و عباراتی که در نتیجه آمده باشد همان هایی باشد که در مقدمات آمده است.

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.