منطق ۲ – قضیه ی شرطیه – جلسه ۲۵

دانستیم که قضیه ی شرطیه به قضیه ای می گویند که در آن حکم به  وقوع یا عدم وقوع بین دو قضیه آمده است.

فیلم آموزشن قضیه ی شرطیه

این قضیه به چند دسته تقسیم می شود. اگر بخواهیم قضیه شرطیه را بر اساس رابطه ی دو طرف تقسیم بندی نماییم٬ می توان به دو قسم زیر اشاره نمود:
  1. قضیه شرطی انفصالی: قضایایی که حکم به نوعی جدایی و گسستگی نماییم میان تالی و مقدم می نماید. مانند: عدد یا زوج است یا فرد.
  2. قضیه شرطی اتصالی: اگر در جمله ما حکم به نوعی اتصال و پیوستگی و تلازم  بین مقدم و تالی باشد این یک قضیه شرطی اتصالی می باشد. مانند: هنگامی که خورشید بالا بیاید روز می شود.
نکته ای که در اینجا وجود دارد این است که در جمله ی شرطی اتصالی به علت اینکه تلازم و اتصال وجود دارد٬ این ا مر مهم است که اولویت و تقدم دو جمله نسبت به یکدیگر مهم است و نشان دهنده ی تالی ومقدم است. اما در جمله ی شرطی انفصالی این امر مهم نیست و می توان هر جمله ای را که خواستیم «مقدم» نام گذاریم و جمله ی بعدی را «تالی».
در تقسیم دیگر این قضیه ما به دو نوع قضیه شرطیه موجبه و قضیه سالبه می رسیم. در قضیه  شرطیه موجبه٬ ما اذعان به اتصال یا انفصال میان مقدم و تالی داریم. و در قضیه ی شرطیه سالبه٬ اذعان به عدم اتصال یا انفصال مقدم و تالی خواهیم داشت.
در تقسیم بندی دیگری از لحاظ ویژگی ها و شرایط و زمان های وقوع اتصال یا انفصال بین مقدم و تالی٬ ۳ تقسیم بندی وجود دارد:
  1. شخصیه
  2. مهمله
  3. محصوره

و در تقسیم بندی دیگر قضیه شرطیه به دو نوع شرطی اتصالی لزومی و شرطی اتصالی اتفاقی تقسیم می شود.

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.