بدایه النحو – شرایط اسم مندوب – جلسه ۳۳

اسم مندوب لفظی است که بعد از ادات ندبه مثل «وا ٬یا» واقع می شود و به شخصی که از چیزی یا از کسی مصیبت زده شده باشد٬ می رسد.

حتما بخوانید: فیلم آموزشی بدایه النحو

قبل از آنکه به بیان اسم مندوب و شرایط آن بپردازیم٬ ابتدا به تعریف ندبه و ارکان آن اشاره می کنیم.

ندبه عبارت است از اینکه که مصیبت زده ای را که دردمند است یا چیزی که از او دردمند شده و یا چیزی که برای او نالان شده است را فراخوانیم.

ارکان ندبه شامل دو مورد می شود:

  1. ادات ندبه: «واو» و «یا» ادات ندبه می باشد که در بیشتر استعمالات از «واو» استفاده می شود و مجاز به حذف هیچ کدام نمی باشیم.
  2. مندوب: لفظی است که بعد از ادات ندبه می آید. مانند «یا حسینا» که شخص برای او ناله می کند٬ یا «وامصیبتا» شخص نوحه گر از او نالان و اندوهگین است و یا اینکه «وایدا» که دلیل ناراحتی و حزن شخص است.

جزوه نموداری کتاب «الفوائد الصمدیه»

أشکال اسم مندوب :

  1. گاهی «الف» به آخر آن اضافه می شود. مانند: وا حسینا
  2. گاهی «الف» و «هاء» سکت به آخر آن اضافه می شود و این نوع در جایی پدیدار می شود که بر مندوب وقف کنیم. مانند: وا حسیناه
  3. مواردی نیز وجود دارد که هیج کدام از دو مورد بالا نمی باشد و در این صورت مانند منادای غیر مندوب می باشد. مانند: وا حسینُ

حتما بخوانید: علم نحو چیست

شرایط اسم مندوب:

شرط است که علم باشد. مانند: وا حسینا و یا اسم مندوب اضافه به معرفه شده باشد٬‌ مانند: وا عبدالله. و یاموصول مشرک باشد و این در حالی باشد که صله ی این موصول مشهور باشد٬ مانند: وا من حفر بئر زمزماه.

البته در غیر از صورت های بالا اگر مندوب از مواردی باشد که از او ناراحت شده ایم٬ جایز است که مندوب به صورت نکره بیاید.

فیلم آموزشی شرایط اسم مندوب (جلسه ۳۳)

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.