منطق ۱ – انواع مغالطه بیرونی – جلسه ۱۷
مغالطه بیرونی به مواردی که خارج از اسباب مغالطی باشد می گویند و با وجود آنکه نه مواد و نه هییت استدلال ما را تشکیل می دهد و خارج از استدلال ما می باشد٬ باز هم موجب استدلال غلط می شود.
حتما بخوانید: دسترسی به تمام فیلمهای کتاب منطق ۱ (منتظری مقدم)
در این کتاب به بیش از ۱۵ مورد از اواع مغالطه بیرونی اشاره می شود از جمله:
- مغالطه بیرونی بستن راه استدلال: مغالطه گر موضوع را نفیا یا اثباتا استدلال ناپذیر جلوه می دهد.
- مغالطه هر بچه مدرسه ای می داند: در اینجا گوینده ی کلام به نحوی سخن می گوید که کسی ادعای دلیل نکند.
- مغالطه توسل به جهل: شخص در این مورد به واسطه ی جهل خود از مورد یا چیزی ادعای خود را ثابت می کند.
- مغالطه بیرونی تکرار: مغالطه گر به جای آوردن دلیل با تکرار جملات خود سعی بر اثبات ادعای خود دارد.
- مغالطه تله گذاری: چند صف خوب و عالی به طرفداران یک عقیده یا یک نظر می دهند تا مخاطب راحت تر امری را بپذیرد.
- مغالطه توسل به مرجع کاذب: همانطور که از نامش پیداست در این مغالطه شخص با استناد به مرجع غیر رسمی سعی در اثبات سخن خویش دارد بدین ترتیب راه استدلال را بر طرف مقابل می بندد.
- مغالطه طلب دلیل از دیگران: در این مغالطه شخص یک سخنی را می گوید و بجای اینکه خود دلیل سخنش را بگوید از طرف مقابل برهان و دلیل می خواهد.
- مغالطه «اینکه مغالطه است»: یعنی اینکه سخن طرف مقابل را بی دلیل مغالطه بدانیم.
- مغالطه شوخی بی ربط: شخص ناتوان از استدلال آوردن شروع به گفتن یک شوخی بی ربط می کند تا افکار ها را منحرف کند.
و… مواردی دیگر که در ادامه با آن ها آشنا خواهید شد.
برای مشاهده این جلسه میتوانید فیلم آموزشی زیر را مشاهده نمایید:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.