فایل صوتی دین (لمعه)

در زندگی اجتماعی که افراد در تعامل با همدیگر هستند، و با یکدیگر رابطه دارند، نمی توانند بی نیاز از همدیگر باشند.
این نیاز ممکن است به صورت مالی باشد که در چنین مواقعی، قرض دادن می تواند بهترین راه حل باشد.
 قرض دادن در دین اسلام از مواردی است که اسلام تاکید زیادی بر انجام آن دارد.ارزش قرض دادن آنقدر زیاد است که در روایات آن را بر صدقه برتری می دهند و در قرآن  برای ایجاد انگیزه در مسلمانان ، از آن تعبیر به (قرض دادن به خدا) می کند.
بعضی از فقها دین را به عنوان بابی مستقل  بحث کرده اند و بعضی دیگر از دین به عنوان قرض صحبت کردند.
 در این مقاله برای درک بهتر مفهوم دین و اهمیت آن، صوت باب دین را، از استاد سید حسین هاشمیان برای دانلود شما مخاطب گرامی آماده کردیم.

فایل صوتی باب دین لمعه

نام فایلدانلود فایل
فایل زیپ شده تمام صوت های باب دین لمعه استاد هاشمیان – بخش اولدانلود فایل
فایل زیپ شده تمام صوت های باب دین لمعه استاد هاشمیان – بخش اولدانلود فایل
صوت های دین صورت تفکیک شده درس به درسدانلود فایل

باب دین در لمعه

باب قرض هم از ابوابی است که مصنف هم در کتاب خود از آن بحث کرده است.
در باب دین ابتدا بحث قرض را مورد بحث قرار می دهد و شرایط و احکام آن را بیان می کند.
در قسمت دوم بحث، در باره دین عبد بحث می کند و کتاب دین به پایان می رسد.

سرفصل های باب دین در لمعه

الاول: القرض

القسم الثانی: دین العبد

تعریف دین

دین در لغت

در لغت نامه دهخدا آمده است: وام یا بدهى که در سر رسید معینى پرداخت شود

دین در عرف و اصطلاح

در اصطلاح به مالی گویند که ثابت است بر ذمه شخصی برای شخصی دیگر.این مال کلی است که ممکن است به یکی از دو صورت بر ذمه ی فرد ثابت شود:

  1. یا به صورت اختیاری ( مثل اشتغال ذمه ی مرد به مهریه که به واسطه ازدواج بر ذمه ی مرد ثابت می شود)
  2. یا به صورت قهری  و غیر اختیاری ( مثل اشتغال ذمه ی فردی که چیزی را تلف کرده است به بدل آن کالا)

اهمیت دین و قرض در قرآن و روایات

از مستحباتی که سفارش و تاکید زیادی در قرآن و روایات بر آن شده است بحث قرض دادن است.
کسی را با وجود توانایی، از قرض دادن خودداری می کند، مورد مذمت قرار می دهد.
در آیات قران هرگز واژه قرض به صورت مستقل به کار نرفته بلکه همراه آن همیشه واژه(حسنه) به کار رفته است. در آیه ۱۱سوره حدید خداوند می فرماید:
مَن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ (کیست که به خدا وامی نیکو دهد تا خدا آن را برای او دو چندان کند و او را پاداشی نیکو و باارزش باشد؟).
در وسائل الشیعه آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده است (کسی که برادر مومن او برای گرفتن قرض به سوی او آمد و او با وجود توانایی در قرض دادن از آن امتناع کند، خداوند او را از بهشت محروم می کند).

آداب قرض دادن

قرض دادن هم برای اینکه به بهترین وجه ممکن انجام شود باید دارای شرایطی باشد که عبارتند از:

  • مالی که قرض می دهیم از مال حلال باشد.
  • اگر به کسی قرض دادیم آن را مکتوب و جایی یادداشت کنیم.
  • بر قرض دهنده بهتر است که در صورتی که مقروض نمی تواند دین خود را ادا کند صبر کند تا این توانایی را پیدا کند.در این مورد پیامبر اسلام صلوات الله علیه می فرماید: هر کس مى خواهد دعایش مستجاب و اندوهش برطرف شود، به تنگدست مهلت دهد
  • با رضایت کامل و رضایت قرض دهد.

تفاوت دین با رهن

میان دین و قرض، رابطه عموم و خصوص مطلق برقرار است یعنی دایره شمول دین، وسغت بیشتری دارد.
یعنی هر قرضی از مصادیق دین است ولی هر دین، قرض نیست.
مثلا در خریدهایی که به صورت نسیه است، طرفی که نسیه خریده مدیون است نه مقروض.
یا مثلا کسی که خسارتی به دیگری وارد کرده مدیون است نه مقروض.

اقسام دین

  1. دین حال: آن نوع دینی که مدت ندارد و یا مدت داشته و مدت آن تمام شده است و طلبکار می تواند آن را مطالبه کند.
  2. دین موجل: آن نوع دینی که مدت دارد و قبل از اینکه مدت آن سرآید، طلبکار نمی تواند آن را مطالبه کند.

برخی از احکام دین

  • در قرض نیاز به صیغه خاصی نیست و همان عمل قرض دادن، احکام قرض را جاری می سازد.
  • اگر بدهکار مدعی شد که قادر به پرداخت قرض خود نیست، و طلبکار این ادعای بدهکار را انکار کند، بدهکار تا زمان اثبات ادعای خود مبنی بر عدم قدرت در پرداخت قرض، زندانی می شود.
  • اگر مدیون بمیرد، در صورتی که هنوز زمان پرداخت دین فرا نرسیده است، بعد از فوت بدهکار ورثه ی او باید فورا دین را بپردازند.
  • اگر شخص سومی از طرف بدهکار، دین او را پرداخت کند، چه بدهکار زنده باشد و چه زنده نباشد، چه اذن داده باشد و چه اذن نداده باشد، موجب بری الذمه شدن بدهکار می شود.
  • در صورتی که دین مدت دار باشد، طلبکارقبل از موعد مقرر حق مطالبه دین را ندارد.
  • دینی که زمان پرداخت آن رسیده و بدهکار آن را میخواهد پرداخت کند، بر طلبکار واجب است آن را قبول کند.
    و اگر قبول نکند حاکم شرع او را مجبور به در یافت می کند.
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.