منطق ۱ – خطابه و شعر – جلسه ۱۹
خطابه صناعتی است که می تواند برای قانع کردن مخاطب به امر یا علتی بکار رود بدون آنکه در آنان جزم یا یقینی صورت گیرد.
حتما بخوانید: دسترسی به تمام فیلمهای کتاب منطق ۱ (منتظری مقدم)
اجزاء آ عبارتست از:
- عمود: قضایایی هستند که در مقدمه بکار می روند و با استفاده از آن ها مقدمات یک نتیجه فراهم می شود. در عمود بیشتر از مقبولات و مشهورات و مظنوناب استفاده می شود.
- اعوان: هر آنچه که از عمود بیرون است اعوان نام دارد و در جهت آماده ساختن مخاطب بکار می رود.
خطابه مانند سایر صناعات دارای آدابی می باشد که از جمله به موارد زیر می توان اشاره کرد:
- مسلط بودن خطیب به اشعار و اقوال و مثل ها و داستان ها و…
- استفاده ی درست و بجا از صنایع ادبی در خطابه ی خویش
- تناسب داشتن موضوع سخنرانی خود با مخاطب و شنوندگان
- دانستن خصوصیات اجتماعی و فرهنگی و… مخاطب
- استفاده از الفاظ جذاب و استعارات و … در خطبه خویش
- آمادگی کامل همراه با اطلاعات عمومی بالا
خطابه و جدل نیز در ۳ مورد با یکدیگر افتراق دارند:
- مطالبی که در آن ها دست یابی به یقین مراد است از موضوع خطابه بیرون است.
- غایت خطابه پیروزی همراه با اقناع است بر خلاف جدل.
- در خطابه می توان از مشهورات ظاهری استفاده کرد که در جدل نمی توانیم.
بدلیل آنکه این صنعت برخلاف قیاس و برهان و جدل٬ در علوم عفلی و فلسفی نقشی زیاد ندارند برخی از منطقیون این صنعت را از این علم خارج کرده اند. اما اهمیت و جایگاه این صنعت باعث شده است که به صورت یک علم جداگانه به آن رسیدگی شود و درباره ی آن ها کتب و مقالاتی به رشته ی چاپ و تحریر درآید.
شعر نیز کلامی خیال انگیز است که از اقوال موزون و مساوی و هم قافیه تشکیل شده است.
بدلیل آنکه شعر از معنا و لفظ نشات می گیرد بنابراین روح در کالبد شعر جاری است که از این جنبه نیاز به تحلیل منطقی-فلسفی داریم و از این روست که جایگاه شعر در منطق پیدا می شود.
برای مشاهده این جلسه میتوانید فیلم آموزشی زیر را مشاهده نمایید:
استاد خیلی خلاصه درس میدن اگه یکم بیشتر درس بدن به نظر بهتر باشه.