مساحقه

مساحقه یکی از گناهان کبیره در اسلام است که به‌شدت مورد نکوهش قرار گرفته است. مساحقه به ارتباط جنسی بین دو یا چند زن گفته می‌شود که مانند زنا و لواط دارای حد و مجازات مشخص است. در ادامه این مقاله به بررسی بیش‌تر به این گناه می‌پردازیم.

معنای مساحقه چیست؟

معنای لغوی

مساحقه مصدر برای فعل (ساحَقَ) به معنای  سحق کردن و کوببدن ساییدن. ریزکردن. نرم کردن. آس کردن. فرساییدن. کهنه کردن. ریزریزکردن است.

معنای اصطلاحی

مساحقه یک عبارت فقهی است و به عمل ارتباط جنسی (برخورد دادن آلت تناسلی زنانه) بین دو زن برای ارضای جنسی گفته می‌شود. امام خمینی رحمه الله علیه در کتاب شریف تحریرالوسیله می‌نویسد: با وطی زن به زن مساحقه واقع می‌شود و اثبات این جرم مانند اثبات لواط است و مجازات آن صد ضربه تازیانه است، به شرطی که مرتکب، عاقل، بالغ و مختار باشد و این کیفر در محصنه و غیر آن یکسان است؛ و گفته‌شده اگر مساحقه کننده محصنه باشد، حکمش سنگسار می‌باشد، ولی صحیح‌تر اوّلی است (تازیانه می‌خورد، و سنگسار نمی‌شود) و تفاوتی نیست در اجرای مجازات بین فاعله و مفعوله و زن کافر یا مسلمان. روح‌الله الموسوی الخمینی، تحریر الوسیله، ج ۴، ص ۲۰۱

مساحقه در اصطلاح عرف و عامه مردم با نام «لز» و «هم جنس بازی زنانه» شناخته می شود.

نحوه ی اثبات ارتکاب مساحقه

اثبات مساحقه به همان روشی است که در اثبات لواط است که به ترتیب زیر می باشد.

اثبات از طریق اقرار به مساحقه

در این روش باید فاعله و مفعوله هر دو چهار مرتبه به گناه خود اقرار کنند و این اقرار اگر کمتر از چهار مرتبه بود حد مساحقه نمی‌خورد بلکه ۳۱ تا ۷۴ ضربه شلاق تعزیر می‌شوند. از شروط اقرار کننده عاقله بودن است هم‌چنین آزاد بودن (برده و عبد نبودن) و اختیار داشتن و بالغه بودن نیز از دیگر شرایط اثبات گناه مساحقه برای اجرای حد است.

اثبات از مساحقه از طریق شهادت شاهدان

در این روش اثبات مساحقه باید چهار مرد عادل شهادت به مساحقه دو زن بدهند و این شهادت هم باید بالمعاینه باشد. بالمعاینه یعنی آن چهار نفر بگویند ما چشم خود دیدیم آن دو زن با هم مساحقه کردند. اگر حتی یکی از آن شاهدان، شهادتش مورد قبول واقع نشود. حد بر متهمین مساحقه جاری نمی‌شود بلکه بر شاهدان حد قذف که هشتاد ضربه به هر کدام از شاهدان است جاری می‌شود.

حد مساحقه

حد مساحقه در صورت اثبات آن صد ضربه تازیانه است. و در این مورد فرقی بین محصنه بودن و محصنه نبودن یا مسلمان و کافر بودن نیست. و اگر مساحقه فردی چهار مرتبه انجام گرفت در صورتی که حد آنها بر او جاری شده باشد، حد او برای مرتبه چهارم قتل است.

حد قذف چیست؟

حد قذف یعنی حد ادعای دروغ به ارتکاب گناه کسی است. اگر کسی گناهی را مانند زنا، لواط یا مساحقه ببیند و آن را نزد دیگران شهادت بدهد درحالی‌که سه شاهد دیگر وجود ندارد، حد قذف که ۸۰ ضربه تازیانه است می‌خورد. خداوند حد قذف را قرار داد تا آبروی مردم حفظ شود.

سقوط حد مساحقه

اگر زنی قبل از اثبات گناه مساحقه توبه کرد، حتی در صورت اثبات مساحقه حدی بر او جاری نمی‌شود اما اگر بعد از اثبات گناهش اظهار توبه و پشیمانی کند حدش ساقط نمی‌شود و باید حد بخورد. نکته‌ی دیگری که وجود دارد این است که اگر اثبات گناه مساحقه به وسیله اقرار خود گناهکار بود و بعد از اقرار به گناه اظهار توبه و ندامت کرد، سقوط یا عدم سقوط حد به تصمیم و صلاح دید امام یا حاکم شرع بستگی دارد.

مساحقه در اسلام

همان طور که در ابتدای این مقاله بیان شد مساحقه در اسلام به عنوان یک گناه کبیره معرفی شده و زنان را از عمل به آن منع کرده و برای آن حد تعیین کرده است. در زیر تعدادی از آیات و روایاتی که در این زمینه وارد شده است را مشاهده می کنید.

در قرآن

بنا بر حدیثی که از امام صادق علیه‌السلام صادر شده است در قرآن کریم در سوره «ق» به مساحقه اشاره شده است. ایشان در پاسخ به سؤال فردی که پرسیده بود آیا در قرآن مساحقه آمده است؟ فرمود: آری این کار در بین اصحاب رس شایع بوده است.

خداوند کریم در آیات ۱۲ تا ۱۴ سوره «ق» می فرماید:

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿۱۲﴾

پیش از اینان [که تو را تکذیب می کنند] قوم نوح و اصحاب رس و [قوم] ثمود [پیامبرانشان] را تکذیب کردند.

وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿۱۳﴾

و نیز قوم عاد و فرعون و برادران لوط،

وَأَصْحَابُ الْأَیْکَهِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ ﴿۱۴﴾

و اصحاب ایکه و قوم تُبّع همگی پیامبران را تکذیب کردند، پس تهدیدم [به نزول عذاب] بر آنان محقق و ثابت شد.

برخی نیز در آیه ۱۵ سوره نساء از «فاحشه» تعبیر به مساحقه کرده اند.

وَاللَّاتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَهَ مِنْ نِسَائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَهً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّى یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِیلًا ﴿۱۵﴾

و از زنان شما [امتِ اسلام] کسانی که مرتکب عمل زشت(زنا یا مساحقه) می شوند، چهار نفر مرد از خودتان را بر آنان به گواهی بخواهید؛ پس اگر [به ارتکاب آن] گواهی دادند، آن زشت کاران را در خانه ها [به عنوان حبس ابد] نگاه دارید تا مرگشان فرا رسد، یا خدا [برای نجات] آنان راهی قرار دهد.

وَاللَّذَانِ یَأْتِیَانِهَا مِنْکُمْ فَآذُوهُمَا فَإِنْ تَابَا وَأَصْلَحَا فَأَعْرِضُوا عَنْهُمَا إِنَّ اللَّهَ کَانَ تَوَّابًا رَحِیمًا ﴿۱۶﴾

و از شما [مسلمانان] آن مرد و زنی که مرتکب آن [کار زشت] می شوند [در صورتی که بدون همسر باشند] آنان را [با اجرای حدود خدا] بیازارید؛ و اگر توبه کنند و [مفاسد خود را] اصلاح نمایند از آنان دست بردارید؛ زیرا خدا همواره بسیار توبه پذیر و مهربان است.

در روایات

از حضرت امام صادق علیه السلام درباره حدّ مساحقه یعنی اکتفا زن به زن سؤال شد، حضرت فرمود: حدّش حدّ زناست، سپس فرمود: انه اذا کان یوم القیامه یؤتی بهن قد البسن مقطعات من نار و قنعنّ بمقانع من نار و سرولن من النار و ادخل فی اجوا فهن الی رؤوسهن اعمده من نار و قذف بهن فی النار، ایتها المرءه ان اول من عمل هذا العمل قوم لوط فاستغنی الرجال بالرجال فبقی النساء بغیر رجال ففعلن کما فعل رجالهن

هنگامی‌که روز قیامت فرا برسد زنانی که مساحقه می‌کردند را می‌آورند در حالی که لباس‌هایی کوتاه از جنس آتش، بر تن آنان می‌کنند. و مقنعه‌هایی از جنس آتش بر سر آنها می‌کنند، و شلوارهایی از جنس آنش به آنها می‌پوشانند، و ستون‌هایی آتشی در شکم و سر آنها فرو می‌کنند و آنها را داخل در آتش می‌کنند. ای زنی که سؤال می‌کنی بدان که کسانی که برای اولین بار به گناه مساحقه روی آوردند زنان قوم لوط بودند، زیرا مردان آنها به مردان بسنده می‌کردند و زنان از شوهرانشان محروم شدند و چون شوهرانشان لواط می‌کردند آنها نیز مساحقه کردند. کتب اربعه ج ۵ ص ۱۴۳۷

امام صادق علیه السلام در جواب مردی از حد مساحقه سوال کرد فرمود: حَدُّها حَدُّ الزانی ، فقالَت : ما ذَکَرَ اللّه ُ عزّ و جلّ ذلکَ فی القُرآنِ ؟ قالَ : بَلى ، قالَت : و أینَ هُو ؟ قالَ : هُو أصحابُ الرَّسِّ .

حدّش حدّ زناکار است. پرسید : آیا خداوند عزّوجلّ در قرآن کریم مساحقه را بیان فرموده است؟ فرمود: آرى . عرض کرد : در کجاى آن؟ فرمود: داستان اصحاب رسّ. بحار الأنوار ۷۹/۷۵/۲

 امام صادق علیه السلام: لَمّا دَخَلَتِ امرَأهٌ مَع مَولاهٍ لَها علَیهِ و سَألَت ما تَقولُ فی اللَّواتی مَع اللَّواتِی ؟ ـ : هُنَّ فی النارِ ، إذا کانَ یَومُ القیامَهِ یُؤتى بِهِنَّ فَاُلبِسْنَ جِلبابا مِن نارٍ و خُفَّینِ مِن نارٍ و قِناعا مِن نارٍ .

زنی به همراه کنیز خود خدمت امام صادق علیه السلام رسید و عرض کرد: درباره زنانی که با زنان ارتباط جنسی می‌گیرند چه می‌فرمایید؟ امام صادق علیه السلام فرمود: جایگاه آنها آتش است. روز قیامت که فرا رسد این زنان آورده می‌شوند و روسری از آتش و شلواری از آتش و رو بندی از آتش بر آنان پوشانیده می‌شود. تفسیر القمّی  2/113

امام صادق علیه السلام: أوَّلُ مَن عَمِلَ هذا العَمَلَ قَومُ لُوطٍ فاستَغنى الرِّجالُ بِالرِّجالِ و بَقِیَ النساءُ بغَیرِ رِجالٍ ، فَفَعَلنَ کما فَعَلَ رِجالُهُنَّ

 نخستین کسی که این عمل را مرتکب شد، قوم لوط بودند؛ زیرا مردها به یکدیگر اکتفا کردند و زنان بی شوهر ماندند و در نتیجه آنها نیز، همانند مردانشان، به هم‌جنس روی آوردند. بحار الأنوار  79/76/3

امام رضا علیه السلام:‌ اعْلَمْ أَنَّ السَّحْقَ مِثْلُ اللِّوَاطِ إِذَا قَامَتْ عَلَى الْمَرْأَتَیْنِ الْبَیِّنَهُ بِالسَّحْقِ فَعَلَى کُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا ضَرْبَهٌ بِالسَّیْفِ أَوْ دَهْدَهَهٌ أَوْ طَرْحُ جِدَارٍ وَ هُنَّ الراسات [الرَّسِّیَّاتُ‌] الَّتِی ذُکِرْنَ فِی الْقُرْآنِ وَ کَذَلِکَ إِذَا قَامَتِ الْبَیِّنَهُ فِی اللِّوَاطِ الْأَکْبَرِ وَ هُوَ الْإِیقَابُ وَ اللِّوَاطُ الْأَصْغَرُ فِیهِ الْحَدُّ مِائَهُ جَلْدَهٍ وَ حَدُّ الزَّانِی وَ الزَّانِیَهِ أَغْلَظُ مَا یَکُونُ مِنَ الْحَدِّ وَ أَشَدُّ مَا یَکُونُ مِنَ الضَّرْبِ‌ وَ قَالَ أَبِی فِی رَجُلٍ جَامَعَ جَارِیَتَهُ فَنَقَلَتْ مَاءَهُ إِلَى جَارِیَهٍ بِکْرٍ فَحَمَلَتِ الْجَارِیَهُ قَالَ الْوَلَدُ لِلْفَحْلِ وَ عَلَى الْمَرْأَهِ الرَّجْمُ وَ عَلَى الْجَارِیَهِ الْحَدُّ.

بدان که مساحقه مثل لواط است، اگر بر دو زن دلیلی بر ارتکاب مساحقه اقامه شود مجازات هر کدام از آنها یک ضربه با شمشیر یا خراب کردن یا انداختن دیوار بر او می‌باشد و آنها همان اهل رس هستند که در قرآن ذکر شده است. همچنین اگر دلیلی بر لواط اکبر اقامه شود که همان دخول در دبر است، و در لواط اصغر حد صد ضربه شلاق است. مجازات مرد و زن زناکار سخت‌ترین حد و شدیدترین زدن است. پدرم درباره مردی که با کنیزش نزدیکی کرد و آن کنیز منی او را به کنیز باکره منتقل کرد و او حامله شد فرمود: بچه برای مرد است و زن سنگسار می‌شود و باکره حد می‌خورد. بحارالانوار ۷۶/۷۶/۴

 امام صادق علیه السلام: دَخَلَتِ امْرَأَهٌ مَعَ مَوْلَاهٍ لَهَا عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَتْ مَا تَقُولُ فِی اللَّوَاتِی مَعَ اللَّوَاتِی قَالَ هُنَّ فِی النَّارِ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهِ أُتِیَ بِهِنَّ فَأُلْبِسْنَ جِلْبَاباً مِنْ نَارٍ وَ خُفَّیْنِ مِنْ نَارٍ وَ قِنَاعاً مِنْ نَارٍ وَ أُدْخِلَ فِی أَجْوَافِهِنَّ وَ فُرُوجِهِنَّ أَعْمِدَهٌ مِنَ النَّارِ وَ قُذِفَ بِهِنَّ فِی النَّارِ فَقَالَتْ لَیْسَ هَذَا فِی کِتَابِ اللَّهِ قَالَ بَلَى قَالَتْ أَیْنَ قَالَ قَوْلُهُ تَعَالَى‌ وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ أَصْحابَ الرَّسِ

زنی با کنیزش بر امام صادق علیه‌السلام داخل شد، گفت: درباره پرداختن زنان با یک دیگر چه می‌فرمایید؟ ایشان فرمودند: آنها در آتش هستند، در روز قیامت وقتی ایشان را می‌آورند با چادر آتشین و کفش‌های آتشین و مقنعه های آتشین می پوشانند و در شکم‌ها و فروجشان ستون‌هایی از آتش داخل می‌کنند و آنها در آتش می‌اندازند. آن زن گفت: در قرآن چنین چیزی وجود ندارد، امام فرمود: هست، آن زن گفت: کجای قرآن؟ امام فرمود: این آیه «وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ نیز عادیان و ثمودیان و اصحاب رس. بحارالانوار ۷۶/۷۵/۱